"Fuck it!" Hoe geef je een kind 'vleugels' om te doen wat het niet durft?

In de Vlinder & Slak training ontdekken kinderen spelenderwijs hoe ze zichzelf 'vleugels' kunnen geven: een 'vlindermindset'! Maar hoe doe je dat als ouder of professional? Welke woorden geven een kind de  ‘zon’ op de vleugels, zodat het durft te gaan waar het zo graag wil gaan?

Een persoonlijk relaas mét tips voor Jou.

We rijden terug uit Normandië naar NL, de auto volgepakt met onze Berner Milou  en (we kunnen het niet laten) tassen met vers stokbrood, brioche en een prachtig Frans taartje met frambozen op het dashboard. Onze dochters, 20 en 17 opeengepakt achter ons, mijmeren nog na over hoe heerlijk de vakantietijd was.

Zegt mijn man opeens en out of the blue: “ik wil wel even laten weten dat jullie dus echt zulke prachtige vrouwen aan het worden zijn! Jullie zijn lief, bijzonder…- en  zo gaat hij nog even door.

Vanaf de achterbank klinkt onze 17 jarige opgewekt zuchtend: “oh pap, ik vind het zó fijn dat je dat soort dingen zegt. Want weet je, als ik dan in de ochtend weer eens iets leuks maar ‘anders’ heb aangetrokken en stiekem bang ben voor de reacties op school, dan zeg je altijd hoe mooi ik ben. En hoe leuk mijn kledingstijl is! En dan dúrf ik het weer pap! Dan stap ik op de fiets en dan denk ik: FUCK IT ook allemaal, ik doe gewoon waar ik blij van word!”

Mijn man kijkt in de achteruitkijkspiegel en ik zie de twinkeling in zijn ogen. Ik voel een diep gevoel van dankbaarheid opborrelen. En een vreemd soort van gemoedsrust: dat we ondanks de beproevingen van de pubertijd, opeens even horen dat wij het op dit vlak goed doen.

Veerkracht

Nóg dankbaarder ben ik voor de veerkracht en het vertrouwen dat dag na dag is gegroeid bij mijn dochter. Het gevoelige, slimme en creatieve meisje dat helaas van school moest wisselen en van een Vrije School naar een extreem reguliere school ging. En zich totaal misplaatst voelde en elke dag worstelde met ‘zichzelf zijn’, trouw blijven (of niet) aan haar kleurrijke kleding en vrolijke sieraden tussen meisjes in skinny jeans, zwarte shirtjes en een paardenstaart. Waar niets mee mis is, maar je voelt je wel alleen.

Verbinding maken

Maar met elk lief woord, elke vrolijke aanmoediging én troostende armen als de blikken weer eens dodelijk waren… is er toch een zaadje geplant en een bloem gegroeid, die letterlijk haar blaadjes ontvouwt, haar eigen gezicht durft te laten zien. Belangrijk voor haar, belangrijk voor elk kind en tiener.

Jezelf mogen zijn.

Authentiek.

Krachtig.

Moraal van het verhaal? Tips!

Wees je ervan bewust dat je elke dag dat kleine verschil kunt maken: elk moment kun je met jouw lieve woorden en aanmoedigingen een zaadje helpen ontkiemen en groeien. Niet door te pushen, niet door te forceren, wel door vanuit kalmte en rust te zien wat er nodig is.

.

Hoe doe je dat? Enkele tips:

1. Verplaats je in (je) kind: welke (onderliggende) behoeften heeft het? Wat laat het gedrag zien? Wat is het verlangen hier en waar is er misschien aanmoediging of juist geruststelling nodig? Of een gevoel van erbij horen, geliefd zijn?

2. Wat wil er spontaan ontstaan vanuit je gevoel, vanuit het ervaren van in verbinding zijn met je kind of misschien zelfs door te luisteren naar je intuïtie? Vaak doen we gevoelsmatig al het goede, dus vertrouw op dat kompas.

3. Soms is het extra behulpzaam om je lichaamstaal bewust te zijn, want wist je dat 80% van onze communicatie zonder woorden gaat (!, zit je daar je best te doen om je woorden te kiezen : ). Als de boodschap van de woorden niet wordt ondersteund door de blik in je ogen of bijvoorbeeld de toon van je stem, dan komt het niet aan. Kan het zelfs verwarring brengen en dus wegleiden van verbinding.